Od Setha C.D Asemoni

Pomyślałem, że zabiorę ją do alfy. Do FerHeart. W końcu wataha potrzebuje nowych członków, prawda? Tych nigdy dość. Division of wolves from the sky musi się rozwijać, powiększać, żeby zdobyć uznanie wśród innych.

- Miałaś ciężkie życie?- zagadnąłem Asemoni.

Nie chciałem iść w ciszy. W tamtej chwili nie podobało mi się to milczenie, ten brak porozumienia między nami. Musieliśmy rozmawiać, choćby o niczym.

Wilczyca spojrzała na mnie pytającym wzrokiem, ale w głębi jej oczu dostrzegłem coś zupełnie innego- prawdziwe uczucia, które starała się ukryć. Jakieś wspomnienia...coś bolesnego. Od razu pożałowałem, że zadałem jej to pytanie.

- Przepraszam- odpowiedziałem szybko.- Nie chciałem...to znaczy, nie musisz mówić.

Widać było, że poczuła ulgę. Nie chciałem, żeby czuła się przeze mnie osaczona. Miałem nadzieję, że zrobię na niej dobre wrażenie, ale chyba mi nie wyszło.

W tamtej chwili zdecydowałem, że cisza będzie najlepszym rozwiązaniem.

Wychynęliśmy spomiędzy drzew, wkraczając na polanę. Noe było tam nikogo, większość wilków zapewne pochowała się w jaskiniach lub była na zwiadzie w lesie. Pragnąłem, żeby FerHeart była u siebie, inaczej prowadziłbym Asemoni na marne.

Dotarliśmy do jaskini, lecz wbrew wszelkim oczekiwaniom, grota była pusta. Nie wiedziałem, co zrobić, troszeczkę spanikowałem. Nie miałem przygotowanego planu awaryjnego.

- Hej, wiesz- zacząłem świadomy tego, że znów jednym zdaniem mogę zepsuć całą rozmowę.- Kiedy ja dotarłem do tej watahy, poznałem pewnego wilka, Talona. On powiedział mi, że kiedy ktoś dołącza do watahy, otrzymuje nowe imię. A wiesz czemu?

Wadera pokręciła przecząco głową. Przysiadła na zadzie i wpatrywała się we mnie, zaciekawiona moją opowieścią.

- Ponieważ- podjąłem- niektórzy chcą odciąć się od swojego dawnego życia. Tak jak ty. Nie chcą o nim mówić, pragną zapomnieć. A ich imię to jedna z rzeczy, które łączą ich ze wspomnieniami. Dajemy im szansę na lepszą przyszłość i pomagamy ją rozpocząć. Nowe imię sprawia, że zaczynasz wszystko od początku, znów kontrolujesz życie.

Zamilkłem. Wszystkie te słowa płynęły prosto z mojego serca i tak naprawdę nie musiałem się zastanawiać, co i kiedy mówię. Sam byłem zafascynowany perspektywą ,,nowego imienia'' i ,,nowego życia''. Skorzystałem z niej i teraz prezentuję się o wiele lepiej.

- Jakie imię ty otrzymałeś?- zaciekawiła się Asemoni.

- Ja...- zająknąłem się. Nie wiedziałem.

- SerenityEnigma- rozległ się głos za moimi plecami. Szybkim ruchem głowy zerknąłem za siebie- w progu jaskini stała FerHeart we własnej osobie. Dumna, emanująca potęgą i siłą.

- Widzę, że przyprowadziłeś kogoś do mnie.- Uśmiechnęła się, podchodząc bliżej. - Kto to?

- Asemoni- przedstawiła się wadera. - Miło mi cię poznać.

- Mi również- odparła szczerze alfa.- Czy Seth oprowadzał się może po terenach watahy?

Jednocześnie pokręciliśmy głowami. FerHeart uśmiechnęła się jeszcze szerzej na widok tej sceny.

- Mogę mu kazać to zrobić, ale jestem pewna, że sama możesz zdecydować- powiedziała.- A więc?

- Są też inne wilki w tej watasze- zapewniłem ją szybko.- Które znają te tereny lepiej ode mnie; sam nie do końca wszystkie poznałem...

- Przestań ględzić- skarciła mnie alfa, nadal wpatrując się w śnieżnobiałą wilczycę. - Wybrałaś?

<Asemoni? Zgodzisz się czy nie?>